Of dat optreden nu helemaal lukt of niet.
Als je optreed dan ben jij degene die iets doet en is het publiek degene die luistert.
Jij hebt gekozen wat je gaat spelen of vertellen of doen, de mensen op de publieksstoelen luisteren.
Ze zitten daar niet voor niets. Ze willen iets horen, van jou.
Als jij begint, begint er bij hen onmiddellijk iets te bewegen: of ze zijn geraakt, of geïrriteerd, of ze vinden het matig, of geweldig, of ze zijn teleurgesteld.
Wat er bij het publiek gebeurt, daar kan jij iets, maar niet alles aan doen.
Wat je wel kunt doen is je goed voorbereiden, helemaal achter staan wat je doet, weten hoe je je publiek kunt mee laten bewegen met jou en vervolgens het in het moment laten zijn.
Dan ligt het bij je publiek.
Die vindt er iets van. Wat? Geen idee. Dat hoor je later, of niet.
Lovende woorden en enthousiasme zijn fijn.
Kritiek aanhoren is moeilijk, vooral wanneer je met hart en ziel ergens aan gewerkt hebt en het is gewoon ‘jij’ die in die muziek, die presentatie zit. Vooral vlak na een presentatie kan je nog niet veel verdragen.
Wat gebeurt er als je kritiek krijgt? Word je er boos van, verdrietig, voel je je tekort schieten, denk je dat je mislukt bent of denk je: ‘tja, dat is ook een mening’?
Accepteren dat de luisteraar daar ook maar zit met zijn of haar verhaal, verwachtingen, wensen, niet onbevooroordeeld kan luisteren is een ultieme wijsheid die op het moment dat je kritiek krijgt vaak niet thuis is. Maar het is meer waar dan aan jezelf gaan twijfelen wanneer je zojuist een prima prestatie hebt neergezet. Een daad van moed.
Hoe ga jij om met kritiek?